anılar

Uykuya dalmadan anýlar basar yüreðimi..
Gözümün önünden geçer vagon vagon..
En çokta sütlaç yaptým gel kýzým diyen komþu teyzeyi özledim..
Hangi ara büyüdük bukadar...
Nezaman bunca derdi kederi yüklendik..
Gülüþümüz anýlarda kaldý..
Meleklerin beyaz kanatlarý gibi güzel anýlar...

Ya okul yýllarýmýz ,silgi tozlarý kara okul önlüðümüz..
Pembe kapaklý hatýra defterimiz...
Hani derlerdiya ,bugüzel sayfada banada yer ayýrdýðýn için teþekkür ederim...
Keþke hayatýmýzdaki insanlarda..
Hatýra defterindeki insanlar kadar efalý çýksaydý..
Yastýðýna kaneviçe tavuskuþu iþleyen teyze yaþýyormudur acaba..

Parmaklarýmdan su gibi aktý gitti çocukluðum..
Sahipsiz þiirler gibi yaþadým þu hayatý..
Öyle kalabalýkta ama öyle yalnýz..
Kimseler farketmedi tozlu raflardaki incilerimi..
Üzgün suratlarla ismimi tekrar edip durdular ..

Babalar çok çalýþýrdý hep ama az gülerdi..
Susarak özlerdim o koca adamý..
Kýzlarýnýn saçýný okþayan babalara hep özenirdim..
Acýsýz gözyaþlarý süzülürdü yanaklarýmdan..
Sonu mutlu biten masallarým hiç olmadý benim..
Onlar hep kemalettin tuðcu hikayeleriydi..
Þimdi anýlarým turna kuþu misali baþýmýn üzerinden uçar gider...
Bir ben kalýrým geriye birde ben ...
KATYA
26.10.2022

Sosyal Medyada Paylaşın: