HER ŞEY BİT’Tİ AVUÇLARIMDAN DÖKÜLDÜ KENDİ KENDİNE GİTTİ
bu sabah tan düþmeden içimin içinde bir þey koptu,
ellerim ellerimde parmaklarým parmaklarýmda, yüreðimde, saçýmda,
benden soyutlama yel gibi uçuþ uçuþ uçtu,
dinledim içimin içini týk yok, bit’ti,
her þey bitti, avuçlarýmdan döküldü, kendi kendine gitti,
bir müddet anlamda mana aradým,
bir müddet de yüreðimi aðzýmda gezdirdim,
sonra müddet müddeti, yürek yüreði aldý,
kim kimi taþýdý, kim kimi sepetinden attý,
kimse ama hiç kimse bilmedi,
akýl mýydý yoksa akýlsýzlýk mý,
gündüz ile gece karýþtý,
saatler dakikalarý döktü,
arý bir zaman düþtü,
üþüyor gözlerimde gölgem,
dinledim içimin içini týk yok,
bit’ti,
her þey bitti,
avuçlarýmdan döküldü,
kendi kendine gitti,
bana miras kalan bir serçe titremesi….
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.