Ve
Altmış Beş Yaş...
.
Anca buldum aklýn kutlu nurunu,
Altmýþ beþ yýl sonra ben bu yaþamda...
Yaktým beynimdeki kulluk urunu,
Artýk aðam, beyim de yok, paþam da...
.
Dogmayla doluymuþ zihniyet torbam,
“Ben”sizmiþ giydiðim þahsiyet urbam...
Ýçimdeymiþ meðer hidayet türbem,
Boþa aramýþým Baðdat’da, Þam’da...
.
Faydasýz içi boþ sarýkla, hýrka,
Hayvan dostlar sahip en güzel kürke...
Yarmaya kalkmadan bir kýlý kýrka,
Muhabbet meyim var, gönül þiþemde...
.
Çürüdükçe tene öz veren maya,
Baþlarmýþ kiþi kem gözle bakmaya...
Zayýfý kakmaya, aczi yakmaya,
Elimde süngüm de yoktur, maþam da...
.
Tartmadan baþlarý usla bir kere,
Yükleriz her suçu derhal kadere...
Ýnsanýn insaný güttüðü yere,
Tek bilet kalmadý idrak giþemde...
.
Dünyanýn yýllarý baharlý, kýþlý,
Hayatýn yollarý düzlü, yokuþlu...
Bazen öznel, bazen nesnel çýkýþlý,
Ýçimde hüznüm de vardýr, neþem de...
.
Empati ayarlý adalet ibrem,
Hoþgörü duyarlý gönül kalibrem...
Mümkünle yetinmek, mutluluk þifrem,
Þimdi sýðýndýðým sakin köþemde...
.
Veli BOSTANCI (Ankara, Aðustos 2022)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.