gergeflere dizili yoksulluklar
birkaç satýra sýðmaz ki
geceydi ve yalnýzdýlar
dertleri yýðýn yýðýn
lime lime ayaz
karanlýk ilmek ilmekti
gece çok aðýrdý
çare eriþtirmeye gittiler
ikiþer beþer, bir akþam vakti
hasretin avlusunda uyuyan ürkek serçe misali
muhtaçlarýn gölgeliðinden özlem iklimlerine vardýlar
þurada bir avuç imbat
burada bir tutam çýðlýk
uçurum kokan dalgýn ellerde
ikiye bölünürken bir somun
rüzgar giyimli çöllerin son devriyesi açlýktý
rehin akþamlarda
dil ile deþilen gönül yaralarýydý
son haykýrýþla
birlikte vardýlar son menzile
*
müþriklerin þiddetli iþkencelerine maruz kalan
ilklerden biri
bilal bin rebah hazretleriydi
müslümanlarýn amansýz düþmaný
ümeyye b. halef’in kölesiydi
hazret-i ebu bekir vasýtasýyla islamla þereflenmiþti
bir anda gönlünü çepeçevre saran iman nuru
hazret-i bilal için
hadsiz bir cesaret kaynaðý oluvermiþti
öyle ki,
bir köle iken
efendisinin ve müþriklerin her türlü baský
iþkence ve eziyetlerini
hiçe sayarak
açýkça ilan etti müslümanlýðýný
imanýn girmediði kalp taþtan daha katý
Allah korkusunun bulunmadýðý vicdan
kayalardan daha hissizdi
böyle bir kalp ve vicdana sahip bir insanda
acýma, þefkat ve merhamet ne arardý
o insan, artýk bu haliyle manen canavarlaþmýþ
hatta canavarlarý bile geride býrakmýþtý
islamýn diðer bütün amansýz düþmanlarý gibi
ümeyye bin halef de böyle bir vicdanýn sahibiydi
ve hazret-i bilal onun kölesiydi
bu merhamet yoksunu adamýn nazarýnda
hz. bilal’in kendisini yaratan
tek Allah’a iman etmesi
peygamberi hazret-i muhammed’e
sadakat elini uzatmasý büyük suçtu
bunun için de o,
en amansýz iþkencelere tabi tutuluyordu
bazen yirmi dört saat aç, susuz býrakýlýyor
bazen boynuna ip takýlarak
mekke’nin ücretle tutulan çocuklarý tarafýndan
dolaþtýrýlýyordu sokak sokak
ümeyyenin bütün bu gayretleri boþunaydý
hazret-i bilal bir kere iman etmiþti
Allah’a teslim olmuþtu
gönlü resulullahýn muhabbetiyle gülþen olmuþtu
onun için bu eziyet ve iþkenceler altýnda
inim inim inlerken bile
davasýný müþriklerin yüzlerine yüzlerine
haykýrmaktan geri durmuyordu
ehad…ehad
Allah birdir
Allah birdir
inancýndan her türlü eziyete raðmen
zerre kadar taviz vermiyordu
her seferinde efendisi ümeyye
kavurucu sýcaklar altýnda sýrtýný
güneþin sýcaklýðýndan ateþ parçasý haline gelmiþ
kýzgýn taþ ve kumlara sürtüyor
aðzýna güneþte kurumuþ bir lokma et verdikten sonra
göðsüne kocaman bir kaya parçasý koyduruyordu
ve þöyle diyordu
andolsun ki sen ölmedikçe
yahut muhammed’i
onun dinini inkar ve reddederek
lata, uzzaya tapmadýkça
bu azabý üzerinden eksik etmeyeceðim
vücudunun bütün zerreleriyle adeta
bir iman abidesi kesilmiþ olan hazret-i bilal
ölümü göze alarak þöyle haykýrýyordu
ben, lat ve uzayý tanýmam
ehad…ehad
Allah birdir
Allah birdir
bu sözleri duyan ümeyye
büsbütün çileden çýkýyor
hazret-i bilal’in iþkencesini
bayýlýp kendinden geçinceye kadar arttýrýyordu
sonra da çekip gidiyordu
hazret-i bilal nice sonra kendine geliyordu
bütün bu dayanýlmaz eziyetlere
bu çekilmez iþkenceye karþý tek dayanak noktasý
o haþmetli ve azametli imanýydý
iman, evet
kainatý kabza-i tasarufunda tutan
Cenab-ý Hakka iman
Onun sonsuz kudretine itimat
insan için sarsýlmaz, yýkýlmaz bir dayanak noktasý
iman hem nurdu, hem kuvvetti
hakiki imaný elde eden
kainata meydan okuyabilirdi
bu hakikati bütün dünyaya ilan ediyordu
hz.bilal
yine bir gün
ümeyye bin halef in onu
iþkenceden iþkenceye uðrattýðý sýrada
oradan geçen hz. ebu bekir
gördü bu durumu
ümeyye’ye seslendi
sen hiç Allah’tan korkmaz mýsýn
bu zavallýya
daha ne zamana kadar iþkence edeceksin
ümeyye hiddetlenerek
onun itikadýný sen bozdun
kurtulmasýný istiyorsan
onu satýn al da kurtar
hz. ebu bekir
ey ümeyye, benim
senin dininden siyah bir kölem var
bundan daha güçlü, daha kuvvetli
onu al
bilali býrak
kabul eder misin
ümeyye…
kabul ettim
sonra da gülerek
vallahi, kölenin karýsýný da vermedikçe olmaz
hz. ebu bekir
olur…dedi
ümeyye yine sinsi sinsi güldü
ve vallahi, bana kölenin karýsý ile birlikte
kýzýný da vermedikçe olmaz
hz. ebu bekir, bu teklife de
cevap verdi olur…diye
azýlý müþrik ümeyye,
adeta iþi yokuþa sürmek istiyormuþçasýna
bu sefer haince gülüþler arasýnda
þu istekte bulundu
vallahi, bana onlarla birlikte
200 dinar da üste vermedikçe olmaz
onun bu durumuna sinirlenen
hz. ebu bekir hiddetle
sen, ne utanmaz adamsýn
boyuna yalan söyleyip duruyorsun
ümeyye bu defa
hayýr, lata ,uzzaya ant olsun ki
artýk bunlarý bana verirsen
dediðimi yapacaðým
hz. ebu bekir
onlarýn hepsi senin olsun dedi
ve hazret-i bilali
o zalim adamýn elinden kurtardý
peygamber efendimiz
ya eba bekir
onun üzerinde bir hakkýn olacak mý
hayýr, ya resulallah
onu azat ettim
hz. ebu bekir
bir müddet sonra
onun gibi
köle olan annesi hamameyi
satýn alýp azat etti
hazret-i bilal-i habeþi
resulullah efendimizin has müezzini
bir an olsun onun yanýndan ayrýlmak istemezdi
fahr-i kainat’ýn dar-ý bekaya irtihalleri üzerine
zatýna yüksek muhabbetinden dolayý
medine-i münevvere’de kalmaya tahammül edemedi
oradan ayrýlmaya mecbur kaldý
bu esnada halife hz. ebu bekir
yanýnda kalmasý için ýsrar edince
ya eba bekir,
beni,kendin için satýn aldýnsa yanýnda tut
yok eðer Allah rýzasý için satýn aldýnsa,
serbest býrak da gideyim
Allah yolunda cihat edeyim
hz. ebu bekir, kendisine müsaade etti
hazreti bilal de þam’a gitti
orada vuku bulan gazalara iþtirak etti
*
gökyüzünde son ýslak buluta gülümserken
vurulan son serçenin umutsuzluðunu bitirmek için
bir hilal aydýnlattý ilkin
gönüllerin içini
ve esrarlý dalgalar vurdukça
vurmadaydý baþlarýný taþlara
son sükun için
yapayalnýzdýlar
daðlara alacalar, sevdalara kül düþmekteydi
ýssýz sýcaklara muhtaçtý yetimler
göðüslerindeki en derin nefesler duyulmuyordu
acýdan bihaberdi
kendi kalabalýðýnda hep yalnýz yaþamaya mahkum olanlar
ayaz iliklerine deðmiþti
lambasýz yerlerde bilaller aðlaþýyordu
dolunay gecelerini infaz etmedeydi yoksulluk
günlerin çarmýhýndan kan damlýyordu gariplerin baþýna
aðýr ve sessiz akan ýrmaklarca çoðalýyordu
tam gençliklerinden vurulmuþtu ömürler
ayrýlýk cümleleri kuruyordu hep
iyiliðin ýssýz eteklerinden uçup gitmiþti
son serçe kuþlarý
çýðlýklarýný yumruklayanlarýn sesine
yusufçuklarýn kanadýndan melekler düþüyordu
her akþam yeni baþtan
kýsýk nefesinde pervaneler yanýyordu
ýsýsý alýnmýþ bir ateþti göz yaþý
redfer