yalnýzlar rýhtýmýndaydýn
haliyle yalnýzdýn
yalnýz,
yalýn mýydý yalnýzlýðýn
bilmiyorum
ben bazen rýhtýma uðrarým böyle kafama estikçe
yalnýz birine denk gelirim falan
rüzgar da ne güzel daðýtýyordu saçlarýný
kafana estikçe öyle
hiç romantik olmadý tamam
gözlerin dalýp gittikçe ufka
acaba diyorum gemisi mi var hani gidip de geri dönmeyen
belki l’imana gelmiþtir sadece
dalgalara secde ettiren
bütün ihtimaller olabilir
romeo ölebilirdi sonunda
juliet gibi baktýn
yanýna sokulunca
gemiler dedim
n’olmuþ gemilere dedin
kaç gemiyi batýrdýn doðruyu söyle
deyince
pardon da size ne
hem afedersiniz de siz kimsiniz
merhaba dedim
tanýþtýðýma sevinen bir edayla
ben romeo
hani þu ölmeli olanýndan
sen ne dedin söyle
hatýrlýyorsan ..