Zamaný öðüttük, geçtik dünyadan,
Ne kaldý gönülde hayalden baþka?
Uyuduk, uyandýk acý rüyadan,
Elimizde birþey kalsaydý keþke.
Ahlar vahlar gördük, savaþlar verdik.
Yendik ve yenildik koca cihanda.
Bilmem ki nerede murada erdik;
Çift kapýlý denen þu garip handa?
Vakit kýþa döndü, bekleme bahar,
Yüzüne kapandý hergün bir kapý.
Yanýnda kalmadý ne akran, ne yâr,
Kapat artýk aðyâr ile hesabý.
Halden hale sokar zaman herþeyi,
Daðlardan denize yollar arardýk.
Kesmiþler yoldaki koca meþeyi,
Yol düzeldi, bizler solduk sarardýk.
Belki de geç geldik þu güzergâha,
Beklediklerimiz ellere kaldý.
Düþürdüler bizi ah ile vâha,
Bizim olanlarý baþkasý aldý.
Heder olan ömrü böyle bitirdik,
Tümsekli mekâna vardý yolumuz.
Allah’a þükreden günler geçirdik,
Þerre bulaþmadý el ve kolumuz;
Topraðýnda çiçek versin dalýmýz...
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.