on iki yıl on iki mevsim
on iki yýl on iki mevsim bir tutam mavi
bu gece kýrýk gönlümün isyanýsýn
zindan gözlerinin on iki yýllýk þavkýndayým
sensizliðim tetikte vuruyor baðrýmý
hatýran eylüllerde daraðacý gençliðime
varoþ hanelerde türküler gürlerken
gözlerime ihtilal nefreti yaðarken
on iki yýl ve on iki isyanlarým
on iki bölüm on iki ölüm on iki efkar
hazan yapraklarý gibiyim savurgan
ve atalarýmýn asi kaný gibi delidolu
protesto ediyorum on iki eylüllerimi
gökbörü yüreðimi hançerleyen gözlerin
bozkýrlarda aðlarken dört rüzgarlar
hala seni göktürkçe gibi seviyorum
uðruna bir çok ölüm yaþadým
ulu kayýn aðacý gibiyim sabrýmla
dört rüzgara küllerini savurdum
umudumun bozkýrlarda yeþersin diye
on iki yýl on iki yurt ebediyen seninleyim
ruhumun ruhunla rehin alýnmasýnda
ötükenden gürleyen akýnlar gibiyim
on iki yýl on iki savaþ
oniki maðlubiyetim sen
zaman boyunca bahsettiðim
mavi gözlü kadýn
ve damarlarýndaki asalete ihanet sen
tengri daðý bile yokluðunu tatlandýramaz
sensiz ruhum maðlup firavun ateþinde
hazan gibi soðuk ve renksiz her yurdum
bir bilsen varlýðýmýn sensizliði tamu
rüzgar bir düzine kýzýl güneþ gibi iken
hatýrla efkarlýyým kavgalýyým kan revan
ata yurdumun turkuaz gökyüzü tek tesellim
gökbörü yüreðimi bir tek yýkan sen…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.