Son-suzluk
Bir boþlukla ne konuþabilir insan?
Bu anlam karmaþasý içinde.
Üstünde durursa bir insan senin
Cýmbýzlar gerçeðini politik gülüþüyle.
Ýyi niyetle atýlan bir adýmdan kuþku duymak
Baþka bir adýdýr ruhsal çöküþün.
........................................................
Yeþilin içinde öyle bir kuraklýk
Kuruyan dallarda beliren yaþam çizgileri
Gelmekte olan güz, oyun oynayan bir zaman.
Ve tüm inatçý gülüþüyle, gözlerini gökyüzüne dikmiþ
Þarkýsýný mýrýldanan hoyrat bir kýzýl nar çiçeði.
(Ve bu özlem, gökyüzüne açýlan kapýsýdýr yüreðimin.)
Sokaklardan gelip geçen insanlar, yasemin kokularý
Betonlara çarpa çarpa yolunu þaþýrmýþ
Ve soluðu bir proleterin kýrgýn yüzünde alan
Küresel bir rüzgâr, faþist bir grilik.
Öyle bir uzaklýk, öyle bir yalnýzlýk iþte.
Sonra anne öðütleri, yarým kalan þiirler
Kitaplar, dergiler ve gülüþü çiçek açan bir çocuk!
Ve bütün bunlarýn içinde
Ýnsana kendini hatýrlatan bir þey var; olmalý da.
Ve bu hiç bitmeyen son-suzluk!
Ta varoluþtan beri...
Meriç Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.