Sevmeye Dair

Ýnsan, sevince insan oluyor aslýnda.
Yeniden baþlýyor hayata.
Ýnsan sevince bir tuhaf oluyor yahu.
Nasýl anlatayým bilemedim.
Sevince mutlu oluyorsun ama tarifsiz bir mutluluk bu.
Ýnsan adým atmaya, koþmaya, görmeye baþlýyor sevince.
Ümit ediyor,
Hayal kuruyor sevince.
Sevince daha bi güzelleþiyor dünya.
Ellerim üþümüyor mesela.
Gözlerim gülümsüyor sevince.
Sevemem diyorsun ama seviyorsun.
Öyle güzel bir þey ki bu sevmek.
Ýnsana yolunu þaþýrtýr.
Sarhoþ eder insaný.
Ýçi dopdolu olur sevince insan.
Dörtnala koþasý gelir.
Gökyüzüne baktýkça onu görür mesela.
Geceleri onu düþünür.
Düþündükçe kurar hayalini onu sevmenin.
Özler elbette özlemez mi hiç?
Hasretinden prangalar eskitir.
Özlemesi de guzeldir sevenin.
Sevene deðinmeyin hiç.
O öyle kendi kendine sever durur.
Ben ki sevmiþim seni.
Serserice deðil adam gibi.
Çok deðil, güzel sevmiþim.
Seni sevmek bile duamdýr benim.
Sevmek seni en yücesiyle sevgilerin...
Her gün yeniden,
Her günüm seninle.
Hep ayný güzellikte.
Hep seni severek geçsin.
Sosyal Medyada Paylaşın: