Yaþamýn en zor aný. Karar verdim bitirmeye. Evli bir kadýndým. Eþi çok seven, Çocuklarýna yapan bir anneydim. Onuda çok seviyorum. Telefona uzandý,ellerim. Gözlerim dolu,dolu sesim titrek. Yýllar önce kaybettiðim aþký yakalamýþtým. Yine kaybetmeye mahkümdum. Sýrayla çevirdim numaralarý. Tatlý bir ses. Alo , diyordun. Seni çok seviyorum. Diyerek baþladým. Ýsteklerini veremem,mümkün deðil. Kalbime sakladým seni. Ýnan seninle dalga geçmedim. Duygularýnla oynamadým. Ben baþlattým,arkadaþlýðýmýzý Ben bitirmeliydim,yapabilirsen. Nefes almadan dinliyordu. Seni üzmek çok zor. Bitirelimmi? Diye sorduðumda. "Nasýl istersen ,yeterli ! Sen üzülme,kýyamam.❤️❤️
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ünzile Yamak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.