Kim Söyledi Sana Yurdunu Bırak Diye

Dayanamadý topraðýndan ayrýlmaya,
Dayanamadý ya da yerinde durmaya.
Birgün hayata fýsýldar gibi usulca,
Son nefesini astý bulutlara.

Ah yalnýz palmiye, kimsesiz palmiye.
Kim söyledi sana yurdunu býrak diye.

Tek baþýna kalýyordu, kimsesizdi bahçede.
Arkadaþ getirdiler ona sonraki günlerde.
12 palmiye daha, ama bir türlü anlaþamadý
Onlarla. Özledi çocukluk, gençlik arkadaþlarýný.

Ah yalnýz palmiye, kimsesiz palmiye.
Kim söyledi sana uzaklara git de dönme diye.

Kuþlarla dertleþti gri bulutlu havalarda,
Kurbaðalarla þakalaþtý yerinden kýpýrdamasa da.
Söz geçiremedi bir türlü karýncalara.
Yediler onu içten içe, kuruttular sonra.

Ah yalnýz palmiye, kimsesiz palmiye.
Kim söyledi sana memleketten kop diye.

Sulamadan sulamaya gördüler onu bir tek,
Hortumla sularken seslenerek, dil dökerek.
Umduklarý, gidermekti belki de yalnýzlýðýný
Ya da kendi yalnýzlýklarýný, kim bilecek...

Ah yalnýz palmiye, kimsesiz palmiye.
Kim söyledi sana münzevi ol diye.

Þimdi bahçeye bakýyor gökyüzünden,
Hüzünle geçen günleri düþünürken,
Bir öðüt veriyor gitmeyi düþünenlere,
“Yakmayýn gemileri, kökler memlekette” diye.

Ah yalnýz palmiye, kimsesiz palmiye.
Kim söylemedi bunu sana da, yazýk ettin kendine.


5 Aðustos 2015

(*) Bu þiir, Afro-Kübalý þair Nicolás Guillén (1902-1989)’in ‘Yalnýz Palmiye’ adlý þiirinden, Þilili müzik grubu Quilapayun’un ayný adlý bestesinden ve gerçek hayatta bir palmiyenin ölümünden esinlenmiþtir. Þiir ve þarkýya þuradan eriþilebilir: gezginulas.blogspot.com/2012/04/yalnz-palmiye.html

Kaynak: Gezgin, U.B. (2017). Öyküleriyle Gittiler Yine: Seçme Þiirler (2012-2017) [They Left with Their Stories Again: Selected Poetry].
 

Sosyal Medyada Paylaşın: