Keşmekeş
Beyaz ve siyahým, gece ve gündüz
Zihnimde kudurmuþ kurtlar geziyor
Ovalar yükselmiþ, daðlarsa dümdüz
Kaybolmuþ bir balýk çölde yüzüyor
Sema kuþatýlmýþ, yýldýzlar esir,
Bulutlar düþüyor avcuma bir bir...
Aðzýmda eriyen bu tuz da nedir
Ýçime okyanuslar mý sýzýyor?
Neye baksam eski; renkler kaybolmuþ
Bülbülün dilinde bir dal gül solmuþ
“Nerde yaþýyorum ben, bana ne olmuþ?”
Her baktýðým yerde böyle yazýyor
Bu ben miyim acep, yoksa ben yok mu?
Az mýyým kendime acaba, çok mu?
Aç mý geziyorum, bilmem ki tok mu?
Düþününce insan candan beziyor
Bir hedefsiz yola revan olan kuþ
Yolcudan ziyade yorulan yokuþ
Ruhumda sürekli bir deðiþ tokuþ
Bazen seviyorum, bazen kýzýyor
Sanki kazma kürek açýp bedeni,
Ýçine kefensiz gömmüþler beni
Karýþmýþ aklýmda eski ve yeni
Biri hayat, biri mezar kazýyor
Bir akile eþim, bir meczuba eþ
An gelir ayýðým, an gelir ki keþ
Bunca zaman oldu, bitmez keþmekeþ
Bir elim yapýyor, biri bozuyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.