Kimse benden daha "küçük" deðil bu Dünya’da.. Ve ben kimseyi ezip geçecek kadar büyümeyeceðim asla ! Giymeyeceðim kibir elbisesini üzerime, ölene dek eþit olacak insanlar bende.. Fakir ve zengin, güzel ve çirkin. Kimseyi karalamayacaðým, damgalamayacak.. Yüzüne güldüðüm insanlar, arkasýný döndüðü an sakýz etmeyeceðim isimlerini dilime.... ... Beklentisiz seveceðim sevdiklerimi. Anlýk çýkarlarým uðruna insan satmayacaðým. Zaten zor olan bir hayatýn içinden çýkmaya çalýþýrken, söylediðim yalanlarý aklamak için batmayacaðým bok çukurlarýna. Peki iþe yarayacak mý dürüstlüðüm ? Asla Aksine öyle zamanlar olacak ki kullanýlmýþ hissedeceðim kendimi, ki kullanýlacaðým.. Etiketime saf yazacaklar.. Onlar bir dev görecek aynaya bakýnca. Ben onlarý görmeyeceðim ama aynalarda..Ýstemeden kýrdýklarým, kanattýklarým vardýr elbet ! Yüzüne bakmaya utandýklarým belki. Yahut haksýzlýk ettiklerim.. Affeden olduðum kadar, af dileyen olmasýnýda bileceðim.. Sonra ne mi olacak ? "ÝNSAN" dendiðinde onlar sözlüklerden ararken anlamýný,Ben "burdayým" diyeceðim gururla...!En büyük hayallerimi,en büyük kabusa çevirenleri,elbet bir gün en tatlý rüyalarýndan uyandýracaðým..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muratcan babacan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.