Sevgini düşürdüğün yerde

yaðmur çýðlýðýnda gözlerim
düþlerin diþleri tenimde
süzülüyor saðanaklar
yýrtýk gökyüzüm…


bölük pörçük þiirlere yaslanýrken
fýrtýnalý maziye dalýyor gözlerim...


ansýzýn
siyah boneli bir siluet beliriyor dibimde
ay süzülürken saç tellerimden
gözlerinin firuze sularýna demirliyorum


-sesinin rezonansýnda esrik naðmeler
rüzgarýn teninde gül kokulu ter-


ani bir hareketle kavrýyorsun belimden
aðustos böcekleri kývrak sazlarýný çalarken…


usulca çekiþtirip sürüklerken çam pürlerine
bakýþlarým çivileniyor efsunlu gök/yüzüne…


hayat/ deniz gözlerimde ne fýrtýnalar biçti
zaman bir gölge gibi usulca yanýmdan geçti ...



usumda kaldý turkuaz denizin yosunlu ayak izi
sevgini düþürdüðün yerde ateþ gülü b i t t i!…






Aslý Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın: