Tezgah...

.
Kulluk çilesiyle, el tezgahýnda,
Sinsice dokunur bezimiz bizim...
Bin hata olsa da her izahýnda,
Ýnatla okunur tezimiz bizim...
.
Hayatý nihayet bulur çoðunun,
Varmadan farkýna kendi çaðýnýn...
Tuttukça yolunu Orta Doðunun,
Akýldan sakýnýr izimiz bizim...
.
Çok münafýk gördük fesli, hýrkalý,
Bin renge boyanmýþ önlü, arkalý...
Bir halt yediðinde ahlak markalý
Bir maske takýnýr yüzümüz bizim...
.
Hakikat sanýlan hurafe suru,
Doðurup büyütür bin türlü uru...
Taþýrken sýrtýnda nice kamburu,
Batýdan yakýnýr özümüz bizim...
.
Mutmain fakirler besler zengini,
Tahammül belirler derdin rengini...
Harlanýp coþtukça yokluk yangýný,
Garibe dokunur közümüz bizim...
.
Baþak derilir mi, ekin ekmeden,
Zevke erilir mi, zahmet çekmeden...
Bilgi silahýný derde sýkmadan,
Göklere bakýnýr gözümüz bizim...
.
Aklým der ki koru gözü budaktan,
Uzak dur her türlü zalim odaktan...
Doðru olsa bile bazen dudaktan
Çýkmaya çekinir sözümüz bizim...
.
Veli BOSTANCI (Ankara, Eylül 2022)
Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…