Þu betondan evler ve toprak yollar Uçsuz uçurumlar, dipsiz gökyüzü Kartondan olmalý bütün insanlar Ve oyun hamurundan elleri, yüzü. Gömülmemeli hiç o el, o gözler Yýllarca haykýran o yorgun sesler, Ve yokluk içinde alýnan yaþlar, Bir kýsa tarihe sýðdýracaklar, Ve adýn, soyadýn olacak taþlar.
Þu attýkça atan, durmak bilmeyen Onlarca giden var, yüzü gülmeyen Geride tek hatýra koymayan, Kartondan olmalý bütün zamanlar. Bir afaki ümit, bir yarýn, bir dün Hatýra olmalý unutulmayan. Zihinler olmalý bir karton gibi Katlanýp sýðmalý ceplerimize Gidenler binerken teknelerine, Yüzünü býrakmalý ellerimize.
Kartondan olmalý her þey ve herkes. Unutulmamalý hiçbir yüz ve ses. Uçup gitmemeli bu kadar kolay Yaþarken o zorla alýnan nefes.
Kartondan olmalý kederlerimiz, Bir gece görülen o korkunç rüya. Bir göl, bir akarsu, durgun bir deniz Batýp batýp çýktýðýmýz þu dünya.
Nuray Kaçan-
2022 Eylül
Türkistan-
" Bugün sonsuzluða kanatlanan son ulu çýnarýmýzýn (anneannemin) anýsýna..."
Boynunda biriktirdiði renkli boncuklardan yaptýðý bir kolyesi vardý Kulaklarýnda dedemden kalma paslý, bir sarý küpe Bir de her çocuða yetebilen cevizleri, armutlarý Sýðdýrdýðý peþtemalin içinde bir dünya. Sen asýrlýk çizgilerinle, kahkahalarýnla Hep kal bizimle. Sen hiç ölme."
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sihirli Kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.