SENİN GİBİ

Ýnsanýn sessizliðe gömülmesi
Hayatýn ufacýk bir cilvesi
Arda kalan yalnýzca
Kafamda dönen çocuðun sesi

Ýçimde bitmek bilmeyen bir özlem
Çaðýrsanda yanýnda bitsem
Yalnýzca baksan bana
Gözlerinle seviþsem

Ellerimle okþasam
Okþasam ve býrakmasam
Ýçime çeksem kokunu
Bir daha býrakmasam

Kalbime saplanan hançeri çýkarsam da
Yarasý kapanmaz asla
Senden bana bir hatýra
Ýyileþtirmez bu kalp kimseyi
Bir daha

Yalpalayýp durdum
Bir kez olsun sormadýn
Bense hiç çýkarmadým aklýmdan
Onaltýmdan beri kalbimi iþgal ettiðini

Yüzümde bir antidepresan gülümsemesi
Olamadým hiç eskisi gibi
Denemedim belki
Olmak istedim hep senin gibi
Sosyal Medyada Paylaşın: