SESSİZ BİR SONBAHAR DA DÜNYA

SESSÝZ BÝR SONBAHAR DA DÜNYA

Sessizliðin içinde ne sesler var duyulan,
Seslerin içinde olduðundan fazla...
Hiçbir sýr gizli kalmaz bu hayatta,
Bugün olmazsa yarýn çýkar birgün,
Ölümden sonra da...

Bütün günler, geceler yaprak döküyor,
Hüznün ve sevinçlerin sonbaharýnda
Ey gözleri her renkten bakan insanlar,
Kaç asýr aðlayacaðýz daha
Ne kadar susacaðýz?
Kaç bahar ekildik, kaç sonbahar biçildik,
Kaç mevsim daha yaþarýz
Böyle dayanýr mý bu yürek ölmeden
Acýlara...

Ay karanlýktan bakýp gülümsüyor,
Barýþanlara, savaþan yýldýzlara küs.
Gökyüzüne serilmiþ ateþler bulut bulut,
Yer kýzgýn duman duman,
Sýrtýný dönmüþ rüzgar,
Bir uçurum kýyýsýnda
Aðaçlarda kuruyan yapraklar gibi,
Ha düþtük ha düþeceðiz
Elini vermiyor toprak!

Yolumuz dönülmez,
Geçtiðimiz bütün yollar tutulmuþ
Ne yöne dönsek acaba?
Hüznün sarý yapraklarý savruluyor önümüzde
Sonbaharda demleniyor kalbimiz.
Dört yanýmýz karanlýk,
O kadar yalnýz ve çaresiziz ki,
Kaybolduk ýþýðý olmayan labirentlerde,
Alýp götürmüyor rüzgar
Daðýtmýyor mutluluklarý,
Gözyaþýyla yýkýyoruz anýlarý...

Ey bir ömrü feda ettiðimiz dünya;
Ey aþk denilen susuz çöldeki serap,
Bütün cesaretiyle bir korkuyu kovalýyor arkamýzdan.
Dilimizde yýllanmýþ hüzünden bir þarap gibi,
Gönlümüzde aðýr bir depremle
Sallandýk iki dudak arasýnda.
Zamanýn girdabýnda,
Hep baharlarý bekledik uzaklardan.
Sessizlikle boðuldu insanlýðýmýz,
Dünya aynasýna her baktýðýmýzda
Hiçbir þeyi göremez olduk.
Bu cehennemden her yanýmýz yanýk dönüyoruz iþte!
Oysa ne umutlar beslemiþtik;
Yaþarken sende ey sessiz, es dünya…

23/09/2022 CUMA
Sosyal Medyada Paylaşın: