İl Pagliacci

-Leoncavallo´nun ´Il Pagliacci´ adli opera yapýtýndan esinlenerek-


Yalnýz güldürmesini bilirim ben, bu gelir elimden...
Dahasý, yalnýz baþkasýný, yalnýz baþkasýný...
Yalnýz güldürmesini bilirim ben, iþim bu benim...

Dolaþýrým sokaklarda, para atarlar,
Vakit bulduklarýnda onca gülmekten...
Peþimde mahallenin tüm çocuklarý...

En çok kývýrcýk saçlý kýz çocuklarý...
En çok onlar gülüyor kýrmýzý burnuma...
Soðukta daha fazla kýzaran burnuma...

Kimi zaman bir kumpanya bulurum...
Hokkabazlýk, cambazlýk yapýp bir sirkte,
Yemek için üç kuruþ bir þey alýrým...

Aðladýðým þimdiye dek görülmemiþtir...
Hep tutarým kendimi, akmasýn diye boya...
Boyalarýn aktýðý henüz görülmemiþtir...

Yalnýz güldürmesini bilirim, yalnýz güldürmesini...
Bulunmaz öte yandan, beni bir güldüren...
Þöyle yerlere yatýracak, saracak, içten...

Yalnýz aðlayarak bakabiliyorum çýplak göz ile,
Tüm dünyaya, gece çýkan bütün o yýldýzlara...
Yýldýzlarýn düþtüðü henüz görülmemiþtir...

Üþüyor ellerim, yaklaþýyor son,
Madem ki vakit geldi, terlik giymeliyim...
Ev halimle bulmalý ölümüm beni...

Bir palyaço olarak yaþadýmsa da,
Bir çocukmuþçasýna ölmek isterim,
Soðuðun beyaz eli dokunduðunda...

Ben de bir kez olsun gülmek isterim…



19.12.2001

Kaynak: Gezgin, U.B. (2017). Zemfira: Kitaplara Girmeyen Þiirler (2001-2006) [Zemfira: Poems Not Published in Books].

Sosyal Medyada Paylaşın: