ADIMLARIM

hýzlý adýmlar
atýyorum
þehrin soðuk
sokaklarýnda..
bedenimi kaðýt
gibi kesen
rüzgar her daim
kapýmda.
acý dolu bir þarký
sarýyor
kalbimi.
gri bulutlarýn
lacivert geceyi
sarmasý gibi ..
hizbe olan binalarda
ruhsuz insanlarýn
karanlýk resimleri .
ne mazi ,
ne atî,
ne de lâhzada
geçen ömrün
gölgeleri ...
bekliyorum
insanýn
kendi
hiçliðini
görmesini.
sokak kavgasýnda
yüreðim ,
kelimeleri
istediði yere çeker
umutsuz,
keskin ve hisli .
her zaman
söylerim, rüzgardýr
benim þiirlerim ...
ûcra köþede
yaþar ,
özüm toprak kokar
insaný çeker ,
bazen yaralarý
sarar,
bazen
þehrin ýþýklarý gibi
aydýnlatýr,
parlar...
karanlýk
sokaklarýn
hikayeleri gibi
sahipsiz
çýðlýklar.
kuramadýðýmýz
cümleler
anlaþýlmaz
olur ,
dünyada
sessizleþir
insan
olan
insanlar..
anlatamaz meramýný ,
iç çekerek
keserler
cezasýný ...
duvarlar örer
örümceðin kendini
korumasý
gibi..
karanlýk þehrin
sokak lambasý
misali
aydýnlatýr
sýfatýný ....
ne insan yansýn
sessizce
ne konuþup
anlatsýn fikrini
istediðince...
fikirler çok
yol bulamaz ,
bulsa da
o yeri aydýnlatamaz..
...
yavaþ adýmlar
atýyorum
artýk ,
þehrin loþ
sokaklarýnda....
ruhumu okþuyor ,
kulaðýma bir þeyler
fýsýldýyor rüzgar
þiirler beni
yine yüreklendiriyor,
toprak olan
insanýn
saf mayasýnda.
.....
Meryem Karapýnar
Sosyal Medyada Paylaşın: