35 GÜN
Haram bir lokma gibi oturdu boðazýma,
Dolu dizgin düþlerim parçalandý bir lafla,
Ýki sözcük takýldý aklýmýn ücrasýna,
Çok þey sýðdýrdý Kübra, o küçücük zamana…
Bir kuklaymýþým gibi oynandý yüreðimle,
Dinmek bilmez yaþ geldi kör bela gözlerime,
Bir varlýk etrafýnda uçuþurken pervane,
Ellerimi kaldýrýp, kapadým birden yüzüme.
Dize geldi þair dilim, dualarla bezendim.
Ýçlendim, aðladým, özrü ifade ettim.
Bu son yolculuðum, senden kalan son seferim,
Sadece sana açmýþtým, kapandý perdelerim.
Dakik bir saat gibi iþledi her an zaman,
Vaktimiz doldu, her þeyi aþan kahraman!
Hadi elini ver de çýkalým þu masaldan,
Dilimde yanýk bir ilahi, gönlümde ise sevdan…
Durmuþ ayrýlýk yolunda, bana el mi sallýyor?
Kübra selam verirken, neden borçlu çýkýyor?
Neþe dolu gözlerim, hüzüne bürünüyor,
Belki bir ümit deyip, bakýn yine aðlýyor…
Allah’ým ne olur O’nu bana baðýþla,
Ol desen olur, dokunsan alýnyazýma…
O’nu çok seviyorum, bahþet n’olur dünyama,
Çok þey sýðdýrdý Kübra, o küçücük zamana…
35 günün hatrý kalmasýn bu yitik kýza…
H.Kübra YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.