YAŞLARIMI SALDIM ANNE DİYE...

Ah, nemalandýðým hüzün bohçam
Sözcükler asýlý ipte
Az evvel yýkadým her birini
Gözümden akan yaþlara kýydým
Önemlisi kýyama durduðum ezan vakti
Rugan çizmeleri güneþin
Yüreðimin sökükleri
Ýhya edilesi bir mevsim güzün sevgi dolu ritmi

Atýk yýllar misali
Artýk bir yýlýn cüce Þubatý nasýl ki erdi otuza
Yaþlarýmý saldým anne diye haykýrdýðým yýldýzlarýn saçýna.
Oysaki bendim ben saçlarý okþanan
Yýldýz olmanýn nesi kötü hele ki Kutup Yýldýzý ise annem…
Bense adaðým adadýðým kadar konduðum gök kubbe
Þimal Yýldýzý misali el veren evrenin yüzü suyu hürmetine.

Ant içmiþtim henüz çocukken çok seveceðime
Sýradan deðil sýra dýþý bir sevgi ektim ekeli
Dünyanýn arka bahçesine
Hep de önde s/af tuttum
Allah nidalarý ile düþtüm yola ta baþýnda ömrün
Ýdame ettiðim kadar
Belki de idare lambasýnda geçecekti zaman
Lakin Rabbim ansýzýn öylesine bir ýþýk bahþetti ki
Baðdaþ kurduðum yürekleri insanlarýn
Ve mevsimlerin ayrý güzel iken meali
Ardýç kuþu oldum kondum tepeye
Anka kuþu oldum doðdum küllerimden yeniden
Aslýnda annemdi bana defalarca can veren Rabbin izniyle.

Önce öp sonra doður beni:
Süreya’yý iþte bu yüzden sevdim
Çünkü anne idi en güzeli bahþedilen nimetlerin.
Hala çocuksam ve hala masum kaldýmsa
Bahþeden Rabbime ettiðim þükür ve annemin sabrýdýr
Beni ayakta tutan

Hatýrýna bu büyük sevginin:
Annesiz geçmesin asla günüm.
Layýðý ile yaþamanýn resmi
Elbet her ne ise içinde sevgi saklý
Kubbenin doðasý yerkürenin simasý
Aþikâr sevgiye hücum eden ruhum ve sözcüklerim
Devasa bir es vermiþtim hayata
Annemden ayrý kaldýðým günlerin uðruna
Ve iþte ektiðim de biçtiðim sevgi ve huzur
Mutluluksa hücrelerinde saklý umudun
Kök hücresi duygularýn
Bir bir sunum evrenin.

Ýnadým inat:
Daha çok seveceðim kendimi.
Ýman gücüme biat:
Aþkla ereceðim de nihayete
Baþýnda isem yolun
Arz ettiðim ufkum ve nutkum
Öncesinde suskun þimdilerde umut dolu
Ýnançtan doðan bir güneþ mümkün de her anda ýþýmaya

Uzaðýndayým çoðu þeyin
Ama sevgidir hayatýn meali
Geçtim geçeli dünya nimetlerinden
Nimetin en büyüðü sevgi ve Rabbin varlýðý
Hatýrþinas týnýsý ve de sözcüklerin
Bin bir aksanlý ruhum
Þivesi tutuk belki de sessizliðe sarýlan nutkumun

Geç buldum annemi
Geçinden versin Rabbim
Salkým söðüt misali serildiðim ne ki?
Bir tek saç teline dahi kýyamam
Gök gözlü annemin üstüne canlý tanýmam
En çok seven o mademki
Hem de hayatý ve sevgiyi öðreten
Bir yýlký atý misali dizginleri býraktým kadere
Kederimi dahi kabullendim yeter ki ömür versin Rabbim anneme.

Renkler mahzun olsa ne ki?
Yeter ki müdavimi olayým ben sonsuzluðun
Ne kibri tanýdým ne ihaneti
Sevgiden aldým ben gücümü
Öðreten annem ilk Besmeleyi yüreðime eken
Öðütleri her dem kulaðýma küpe
Ön sözüymüþ meðer anne hayatýn
Yeter ki son sözü söylemeye vakit tanýsýn Allah’ým.


Sosyal Medyada Paylaşın: