Yaşamak Kolaydır

Yollarda açan çiçekleri gördüðümde hep bir umut
Yollarda ölmüþ hayvanlarý gördüðümde hep öfke
Yollar beni savuran kimsesizliðime
Yollar bana kucak açan, her gece

Upuzun þiirler kadar uzun hayat
Yüklemsiz paragraflar kadar karýþýk
Ellerimi topluyorum yollardan
Gözlerimi arýyorum yollarda

Bitmiyor, adým attýðým hiçbir yol
Belki de insanoðlu oluþumun  vazgeçilmezliði engelliyor hep
Bir yolu bitirip, bir baþkasýna baþlamamý

Ama sen, ey parýldayan güneþ
Ey gökyüzünün kristal ýþýklarý ve
Tanrýnýn zengin ve kolay huzur anlayýþý
Yolumun sonunda var mýsýnýz?

Boþuna mý gidiyorum yoksa
Kulaðýmda birkaç ibranice ve ispanyolca cümle
Bunun için mi aldýðým yollar?
Kaldýrýmlara oturmuþ bekleyen onca yosma
Kimin için çabalýyorum, çabalýyoruz?

Herkeste kendimizi arýyoruz
Biz insanoðullarý, sandýðýmýzdan çok ama çok daha benciliz
Yaþamýn kolaylýðý yüzümüze estiðinde
Kaçacak her türlü yolu ararýz

Ama o yolun içerisindeyiz, hem ben, hem sizler, hem de diðer yolcular iþte
Boþuna mý sanýyoruz açan çiçekleri ve ölen hayvanlarý?
Çünkü neyden kaçarsak kaçalým
Neye varacaksak varalým
Bir ayna var yolun sonunda
Sertliði gibi vuran kýþýn esen kuru rüzgarýn
Ve komikliði gibi yaþamanýn
Ve hiçbir þey, o koca aynadan baþka.

Sosyal Medyada Paylaşın: