Kalbimin içindeki merdiven

Býraktýðýn her izi yoketmeye çalýþýyorum
Bir jiletle, bir yabancýnýn elleriyle, ellerimle yýkýyorum izlerini
Sense, tesadüfen çýkan çilekler gibi bahçelerde
Hiç beklemedik anda çýkan gökkuþaðý gibi
Kocaman kanatlarý olan bir kelebek gibi
Güzel ve az, güzel ve umursamaz
Kalbimin içindeki merdiveni yýkýyorsun
Kendi ellerimle ördüðüm duvarýn ardýný görmemi engelliyorsun
Kalbimden çýkamýyorum
Kalbim, kalbalýk þehirler gibi betonlaþýyor
Sen benim bahçemde rastgele yetiþen çilek deðilsin
Hep daha fazlasýný veriyorsun senden almak istemediklerimin
Sonra izlerin kalýyor geriye, silemediðim
Sen, baþkalarýna hep rengarenk, bana kahverengisin
Kahverengiyi hiç sevmem
Sonra baþka bir el, baþka bir göz, baþka bir yabancý dahil oluyor
Bitirmediðim kitabýn okumak istemediðim sayfalarýna
Kapatýyorum kitabý, izlerin kalýyor
Sildiklerim de oluyor, sonra hepsi büyüyor...
Farklý dillerin farklý kelimelerinde de varsýn artýk kaçamýyorum
O kelebek kanatlarýný kaçmak için çýrpýyor
Onu çaðýran bir þeyler var güneþin batýþýnda
Ufacýk kalbinin her atýþýnda
Kalbini dolduran yabancýlar var
Bense anýlarý yýkamaya, izleri yakmaya çalýþýyorum
Güzel ve az, güzel ve yok oluyorsun
Kalbimin içindeki merdiveni yýkýyorsun.

Sosyal Medyada Paylaşın: