HEP BEYAZ HEP MASUM HEP DE YALNIZ...

Ýhya edendi yüreði, esen rüzgar
Kardýðý kadar insan önünün kandýðý kadar
Kaderin yolcusu bazen susan sesi yalnýzlýðýn
Göz pýnarlarýnda saklý çaylar, dereler
Derdest olmuþ kalbin tek tutanaðý elbet Yaratan
Aþký bahþeden yoktan var eden
Saðanaðýn her damlasý rahmetin güncesi
Bir hüzünse çöken üstüme.

Sevdikçe önünü alamadýðým duygularýn güftesi
Her hikâye her þiir
Adýmladýðým o dik yokuþu
Vurgun yiyen ruhumu
En çok da tutulan nutkumu
Kâðýda seren
Elbet Rabbin ihtiþamlý varlýðý belleklere kazýlý
O sonsuzluðun ve imaný zikreden sevginin koyu

Kordan hecelerle deþtiðim
Kör gözlere kalbimi serdiðim
Közünde aþkýn köhne bir masalýn
Sona gelmiþ sevgisi
Yâd edilesi dünü mirasý
Aslýnda hayatýn ve insanlarýn mizacý
Elbet miraç bildiðim umudun kýrýk tokasý

Tokuþan kadehlerden bana ne?
Ya da küsen siyahýn kös kös gidiþi
Aydýnlýktýr muradým ve dilemmasý hayatýn
Bir þerh düþülesi ömre
Þiar edindiðim iman gücü ve sevgiye
Yüklediðim anlamlar bazen yürüdüðüm dehlizde

Elbet gün yüzü görmek kadar
Hitabý kalemin aþkla eþleþen
Ýtirafý yüreðin sevdikçe büyüyen
Bir ima deðil asla bir renktir zikredilen
Hep beyaz hep masum hep de yalnýz
Tutanaklara geçsin yorgun ruhumun sýzýsý
Sýzan bir ýþýk bile yeter bana
Hele ki sonbaharda yaþadýðým kadar baharý
Bana sunan elbet kaderin hatýrþinas týnýsý.


Tinindeyim asaletin, sevginin
Teyakkuzda geçse ömür ne ki?
Tensiye ettiðim kadar tüm güzellikleri
Elbet karþýlaþtýrsýn Rabbim güzel insanlarla ki
Aþkýn da huzurun da adresi
Severek koþtuðum cennet
Saydýðým kadar tüm cihaný
Konuþlu olduðum þu tünek
Varsýn kýrýk olsun dalýn mizacý
Varsýn kýrýlsýn kalbim ayný yerden
Tevazu ve iman yüklü güncem
Elbet eseriyim ben Mevla’mýn.

Aza kanaat ettiðim kadar sýnýr tanýmadýðým
Sevginin ve umudun varýþ noktasý
Kat çýktýðým kadar evrene
Hidayetin çaðrýsýdýr ulaþan kalbime
En çok da kalp gözümle sadýk olduðum kadar Rabbime…

Sosyal Medyada Paylaşın: