Hep İleriye Bakarak
Kýrmýzý potinlerinden tanýdým seni,
Beyaz þapkandan, yeþil þalýndan.
Uzaktan, çok uzaktan tanýdým seni.
Geriye baktýðýnda yakýn denecek kadar uzak,
Ama geride býraktýk herþeyi, hep ileriye bakarak.
Sen oradaydýn, ben buradaydým
Ve ben orada sen burada kimi zaman.
Hep þaþtýk bu kadar uzaklaþmamýza böylesine büyük bir hýzla.
Geriye baktýðýnda yakýn denecek kadar uzak,
Ama geride býraktýk herþeyi, hep ileriye bakarak.
Sýrt sýrta baþlamýþtýk oysa hayata, bu kurtlar sofrasýna,
Uzaklaþtýk o ilk noktadan her defasýnda.
Kalmamýþtý kimseler arkamýza baktýðýmýzda.
Geriye baktýðýnda yakýn denecek kadar uzak,
Ama geride býraktýk herþeyi, hep ileriye bakarak.
En azýndan, dünya yuvarlakmýþ ya
Onunla avunuyorum kimi zamanlarda.
Çok zaman alacak olsa da kavuþacaðýz sonunda.
Geriye bakalým geriye; yakýn, yakýn olsun, uzak, uzak.
Biraz da geri diyelim ileriye; yol ayný yol nasýlsa, ne olacak...
13 Aralýk 2015
Kaynak: Gezgin, U.B. (2017). Öyküleriyle Gittiler Yine: Seçme Þiirler (2012-2017) [They Left with Their Stories Again: Selected Poetry].
Sosyal Medyada Paylaşın:
UlaşBaşarGezgin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.