Nasýl mýyým Numaralanmýþ þiirler gibiyim -mahkum elbisesi giymiþ gibi görünürler ya hani-
Öyle iþte sevgili
KURUMAMIÞ ÇAMAÞIRLARIN
Kar durduramadý gidiþini Bavulun ki hazýrlarken acele etme demiþtim Bir otobüsün hýrýltýlý sesi durduramadý gidiþini ve nereye koyduðunu unuttuðun kimliðin ve korkudan titreyen harfleri sesime sarýlmýþ alfabenin
Durduramadý seni hiçbir þey Yarým býraktýðýn kitabýnla kurumamýþ çamaþýrlarýn da…
AÇ BIRAKILMIÞ KILIÇLAR
Sen çýkýp gitme diye bir güvercin içinde iki küçük yumurta yuvasýný kursaydý kapýmýn eþiðine bir örümcek alelacele aðýný gerseydi Dýþarýda Ebu Cehiller vardýr deseydim ben de Yezidler hatta Câlûtlar vardýr Bilirim ben onlarý kýlýçlarýný aç býrakmýþlardýr
HÜZÜN KADIN VE DÝLENCÝLER
Hüznü seven bir adamým bugünlerde Dikenli tüm çiçeklerim hayallerim de ve gamzelerim
ki þu halimle sevgili býrak bir kadýný sevindiremem bile dilencileri
KARNI TOK TRAMVAY
Ben Ýstiklal Caddesinde yalnýz ayný yolu yürüyen o tramvay gibi gün içinde koynumda binlerce insan sesi yaþayamam
O yaþar onun senden haberi yok Vazgeçmiþ zaten aþktan karný tok
KÝRPÝKLERÝ UZUNDU
Söylemem kadýným kimseye içimdeki acýyý oraya koyan elin sahibi seni Þu kadarý bilinsin yeter derim Kirpikleri uzundu ve gözlerini çok güzel örterdi
NAFÝLE
Yarýnlarýný “çekip gittiði bir dün” e satan banktaki yalnýz kadýn mý olmak istiyorsun Hani þu kuþlarýn gözünün içine bakan teselli etsinler diye
Kadýným kuþlar son piþmanlýk dilini bilmez Nafile
ARAYA BAVUL KOYUNCA
Hani otobüstedir insan cam kenarý koltukta -tren de olur dolmuþ da- pencereye dayadýðý yüzünden isimlerini bilmediði -herkes… hepsi ... dediði- insanlar evler köprüler yollar hýzla neredeyse yüzleri silinmiþ halde geçer gider ya
Onlardan biri olma diye direniyorum sen araya bavul koyduktan sonra
AH KADINIM
Ah kadýným Kýzýldeniz’i kim açacak þimdi sana Musa’ný geride yüzüstü býraktýn…
Özgür SARAÇ/Râzý 110922denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Râzı. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.