Þimdi, bedenimde; Uykusuz gecelerin derinliðinde týkýrdayan saat gibi kalbim, Yangýnlarla içine kapanmýþ üzgün bir ormanýn soluðu gibi nefeslerim, Göz kapaklarýmýn açýlýp kapanmasý, Bir mevsimin geçip gidiþindeki nazý taþýyor, Rahatsýz oluyorum bu hapsolduðum kukladan, Baþkalarý aynalara koþup sarýlýyor: Kývrýmlarýna, saçlarýna, gözlerine, Ben korkuyorum, Bir su birikintisinde çýkacaðým diye karþýma, Bu kadar sevgisizliðin, Bu kadar hýrçýn yalnýzlýðýn pençesinde, Tebessümler nasýl da kýymýk gibi batýþýyor, Ve ben nasýl güleceðimi bile hatýrlamýyorum. Sözcüklerim, ortaçaðdan kanlý bir hastalýðý kusuyor etrafa, Savaþlar baþlatýp, krallar gömüyorum zihnimde, Azrailin kýskandýðý daraðacý gibi hissediyorum kendimi, Ölümsüz karanlýðýn bakýþlarýný almýþým lanet olarak, Kalbim her týkladýðýnda yeni bir izdiham vuku buluyor, Ve her soluduðumda havayý ciðerlerime, Yine bir kýyamet söz konusu. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.