Saat ilerliyor, Dakikalar sýrtýma kýrbaçlar atýp, Ýçimi gösteriyor, yaralarýmdan, Gün sürekli doðuyor, kan revan þakaklarýma, Ve güneþi batýrýyorum sabýrsýzca; Kaburgalarýmdan çekerek, Söyle kadýn! Niye sürekli seni hatýrlýyorum, Bir çift kelam et ne olur, Mezarýndan kalkýp! Aynalarda benim yüzüm yok artýk, Kelimeler, Bu eller benim elim deðil, Hani mesafeler, hani zaman bir þeyleri yýpratýrdý, Soðuturdu, unuttururdu, Dünyaya sana baktýðým gibi bakamýyorum, Bir zifiri karanlýðým var, Tek baþýma sýrtlandýðým, Esaslý düþtüm bu sefer, Kalkamýyorum. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.