saat gecenin on ikisi, ve ben hâlâ uyumadým Nazlýcan!.. senlik bir þey yok ama, saat gecenin on ikisi olduðu için uyumadým, saat gecenin on üçü olsa kesin uyurdum!.. sahi, sen beni gece on ikiden sonra hiç görmedin deðil mi?.. görme ama, görsen çýldýrýrsýn!.. gece bekçileri, sarhoþlar, fahiþeler gördü de ne oldu?.. karakollar niye çoðaldý sanýyorsun, týmarhaneler niye doldu?.. babaannem hep derdi; bu buzdolabýný kim icat etmiþse cennetlik valla!.. babaanne derdim, bunu icat eden bir gâvur... olsun derdi, gâvur mavur!.. ben de saymadým ama, þu sigarayý icat edene, en az on kere dua etmiþimdir bu gece!.. bu mektubu alýr almaz, cevapla Nazlýcan!.. yýllardýr, adresime faturadan baþka bir þey gelmiyor!.. yeter ki, yaz sen... ilensen, küfretsen bile, bir þiir gibi okurum ben!.. sitem eder, öperim kara gözlerinden!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
MAHMUT TURAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.