MONA LİSA GÜLÜYOR

baretime astýðým yorgun bir fenerle,
sorularýma yanýtlar arayýp duruyorum...
etraf zifiri karanlýk,
sorular kazýk!..
dilimde pavyona düþmüþ bir cümle var,
elimde ateþ kehribar...
serçe parmaðýmda bir sapan yarasý,
yolumda kesme taþlar...
yanaðýmda bir rençber baðdaþ kurmuþ,
ara ara kalkýp geveri deðiþtiriyor...
bindallý giyinmiþ perdeler,
yeni bir gecenin kýnasýný çevirmekte...
saksýdaki hanýmelinde centilmen bir sinek aðzý,
cami avlusunda gayrimüslim bir güvercin sesi...
rüzgâr çalýyor yine,
yaprak oynuyor...
kediler ritim tutuyor patileriyle,
köpekler ön ayaklarýyla alkýþlýyor...
yeni doðan ünitesinde nurtopu gibi bir hüzün,
kapýda telaþlý bir bekleyiþ...
hayallerim çamura yatmýþ,
isyaným þaha kalkmýþ...
mazeretim var,
asabiyim ben!..
deðiþik deðiþik küfürler giydiriyorum,
ki hiçbiri yakýþmýyor aðzýma...
yok lan,
yok diyorum ne alakaysa!..
Mona Lisa aðlamýyor,
kadýn gülüyor resmen!..
Sosyal Medyada Paylaşın: