AHVAL
AHVAL
Dünya bize biz dünyaya el olduk
Hakk’dan gayri güvenecek liman yok
Yýllar yýlý boþa yandýk kül olduk
Kalpler kurum bacalarda duman yok
Modernleþtik çýrýlçýplak soyunduk
Ebu Cehil renkleriyle boyandýk
Nefs odunda cayýr cayýr göyündük
Sinelerde tahta kaldý iman yok
Kadýn erkek kalmamýþ hiç hayasý
Maske düþer çýkar birgün foyasý
Hiç mi gitmez týrnaklarýn boyasý
Zannedersin gusül edip çimen yok
Camiiler yaptýrdýk mermer döþedik
Bugün nikah yaptýk yarýn boþadýk
Sözde müslümanýz Nemrut yaþadýk
Boþ gezmekten ibadete zaman yok
Sýfýr beden olmak için yarýþtýk
Köyden geldik sosyeteye karýþtýk
Ahbaplarla avm’de görüþtük
Kafemiz var evimizde somun yok
Taziye evine tatlý götürdük
Ýki dirhem bir çekirdek oturduk
Geleneði göreneði bitirdik
At gibi kiþneriz sap yok saman yok
Ýffetsize çapkýn dedik akladýk
Elin bahçesinden çiçek kokladýk
Suçumuzu zamaneye yükledik
Mezhep geniþledi þek yok güman yok
Hile hurda girdi her iþimize
Kul hakký iþledi sol döþümüze
Taþ yaðsa yeridir þu baþýmýza
Ýnsan bu ya çevirmedik dümen yok
Anamýzla baðýmýzý bitirdik
Yaþlanýnca huzureve götürdük
Baþ köþeye kedi köpek getirdik
Arkasýndan dua telkin uman yok
Mama için döktüðümüz paralar
Sabilerin hali beni yaralar
Nurgül’üm der içerimi paralar
Anasýný doya doya emen yok
Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurgül KAYNAR YÜCE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.