Sanmam ki bu nefis, dermandýr derde.
Yaðýp yusa beni, seli keserim.
Nerede kaybettin, muradýn nerde.
Þükürden noksansa, dölü keserim.
Çaðýrsa gönlümü okþayan bir ses.
Çatlasýn da dursun bu kirli kafes.
Alýrsa yüreðim, gizli bir nefes.
Aðzýmdan kalbime yolu keserim.
Nefsime uyup da zevke kaçarsam,
Gözümü dönderip bade içersem
Yerleri býrakýp gökte uçarsam
Sonu ölüm olsa, yeli keserim...
Ýçin için narda yanýp piþmeyen.
Korunu düþürüp, közü deþmeyen.
Zikire dolanýp, yola düþmeyen.
Vara yora üren, dili keserim.
Açýlmýþ bir gülün dikeni batsa.
Saklasa izini, sarýp kapatsa.
Karlarý beklese, uykuya yatsa.
Bir elimle öbür, eli keserim.
Yarar mý cahile, bir zerre ilim.
Ýçi yanar-döner, duvaðý alim.
Dur gitme Birisi, kýrýlýr dalým.
Sensiz bana bakan, gülü keserim.
zekeriya Duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.