orman yürüyüþü çok dokunur, hele de yaðmurun sesinde yýkanýrken, belkide yaþ’landým, bu kadar dokunmasý, yürekten ýslatmasý ondandýr,
izleri yere düþen gölge gölge yapraklar, ne kadar salýndý, boy gösterdi, dalýnda, budaðýnda, belki vazifeydi ama o kýrýlmýþ, dökülmüþ, yapraklar bunun farkýnda deðildi,
týpký insanlar gibi, doðup, büyüyüp salýnýyorlar, sonra beli bükülüyor, ömrü çürüyor, ocaðýnda duman duman salýnýrken,
bir vedaya duruyor, ardýndan bir bahar daha, yeni yapraklara, dallara yeþil bir hare konduruyor, iþte hayatým bir fideden bir aðaca gidiyor öyle salýncak gibi sallana sallana… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.