İSRA

Ey! Kaderin ilmeðinde uyuklayan.
Deþilmiþ mýsralardan,
Devþirilmiþ günahlardan,
Düþ!
Kýyametinle ölüme,
Ölümü kurut.
Ney gibi sazlýðýnda,
Acýný unut.

Ey! kitabýný, sûr sancýsý gibi boynunda taþýyan kör.
Yeniden yaratýlmanýn çýðlýðýndan,
Bu sözler köþkünde, zamandan,
Kork!
Kalbine, huy ver inancýndan.

Ey! merkep.
Lisanýn ýslahatýna “dua” denir.
Semerinden eþyayý indir
Hamal deseler, pamuðu yüklenir,
Ezilir kalýrsýn.
Abid deseler, arþý taþýr,
Þaþarsýn.

Ey mahmuzlarý eskimiz toprak.
Savrul!
Mayasýyla gelir efsun.
Herkes balçýða bürünürken sen soyun.
Ölüm gibi ruhuna zevce,
Ömrüne mihrace,
Bir yola koyul.

Ey müjdeler sancaðý,
Mucizeler kasrýnda yazýlan þiir.
Huy baðýný geçir boynuna.
Gündüzleri dinlenip,
“isra” hasretiyle geceleri;
Hadi,Yaz!
Usulca kitabýný.
Açýlsýn mahþerde,
Ömrünün,
O, nurdan mýsralarý.


Ahmet Serdar OÐUZ / 09.08.2022 / Tokat


Sosyal Medyada Paylaşın: