Bu Düzayak Bataklıkta

Ýnsanlar Ýstanbul’da ya ölüdür yatar serviler altýnda,
Ya da ölü gibi yaþar, ulaþmak için bir an önce servi altýna.
Yeþili yattýðýnda görür, ondan güç alýr, üstünden yükselir.
Griyle yaþar onyýllarca, yýldýzlý bir geceye muhtaç.

Ama herkesin bir sabrý var, bir bam teli var; “yok o kadar da” dediði.
Ama herkesin bir kredi kartý var, bolca borç birikmiþ,
Çocuðun okul masraflarý ve konut kredisi, araba ödemeleri, eþya taksidi.
Ölene kadar satýlmýþ, ürettiðimiz üreteceðimiz tüm deðerler
Ve sürmesine izin verdiðimiz tüm deðersizlikler.
“Evet efendim sepet efendim”in vakýf diline çevirisi,
Kýþla diline, fabrika diline; salamura yapýlmýþ bir yaþam bu, “kýzlý-erkekli”.

Bunun için, bekliyoruz mezarlýðýn kapýsýnda; okul ile serviler arasýnda;
Bir beton gökyüzüne çakmýþlar adlarýmýzý; donmuþ, alçýda adýmlarý,
Bizden önce yol alanlarýn; biz de býrakýyoruz adýmlarýmýzý bizden sonrasýna...

Þimdi gökyüzüne þimþeklerin açtýðý yarýklardan düþen nar taneleri,
Çetin ceviz bir kuþaðý müjdeler gibi, dönüyor baþýmýzda,
Kaný yerde kalmaz elbette Anadolu leoparýnýn bile. “Kimsesi var kimsesizin de”.

Suya ve gaza hasret deðildir onlar; ancak, faturasý kesilen bu güzellikler,
Bedavaya sunuluyorsa; bir bilene sormalý; nereden gelir kaynaðý; vergilerden mi?
Bizi bizden aldýðý parayla döven tüm o mancýnýklara gelsin bundan sonraki seferberlik türküleri.

“Ancak mezarýnýz olacaksa koruyabiliriz bu yeþil alanlarý” diyorlar belli,
Belli bu evlendirme dairelerini, “uzak dursun” kulelerini, oturma odalarýný, kanepeleri.
Mezbaha, hapishane, kýþla, kontrol merkezi gibi yapýlarda sanatkarane duyarlýlýklarý besbelli.

Hangi üste yakýþýr böyle kuþak,“benim gibi üç çocuk”; “senin gibi üç baba”; “onun gibi üç dede”
Hangi metroyla gidilir bir kentin karaktersizliðine ve onu yönetenlerin...
Hangi dikenli meyve yeþerecek tüm o yaktýðýnýz tarlalardan, nadas deðil bu sizinki...

Ýnsanlar Ýstanbul’da ya ölüdür yatar serviler altýnda,
Ya da ölü gibi yaþar, ulaþmak için bir an önce servi altýna.
Aslýnda, Ýstanbul da ölür gerekirse, üstüne gitmeyelim isterseniz fazla.
Kendi mezarýnýzý kazýyorsunuz zaten, bu düzayak bataklýkta.


4-5 Kasým 2013, Acýbadem, Karaköy ve Kartal


Kaynak: Gezgin, U.B. (2017). Öyküleriyle Gittiler Yine: Seçme Þiirler (2012-2017) [They Left with Their Stories Again: Selected Poetry].

Sosyal Medyada Paylaşın: