KIYAMADIM

Gidersem geri dönmem diyip çekip gitmiþti.
Açtýðý o yarayý sarmaya kýyamadým.
Sözde her þey rest çekip gidiþiyle bitmiþti.
Döndü ve sebebini sormaya kýyamadým.

Aþikâr hallerini okudum susuþunda.
Ne de gürdü halbuki sesini kýsýþýnda.
Yine beni suçlayýp nefretin kusuþunda,
Yalanlarýný sayýp kýrmaya kýyamadým.

Halbuki her anýný bilirdim adým gibi.
Ezber etmiþ hafzalam olmaz muradým gibi.
O da bitmiþ, miadý dolmuþ miadým gibi.
Yorgun kalbin daha da yormaya kýyamadým.

Söylemedim o yokken neleri çektiðimi.
Bade diye yýllarca hasreti içtiðimi.
Biçare, per periþan, nasýl vazgeçtiðimi,
Anlatýp can evinden vurmaya kýyamadým.

Hangi daðda kurt öldü demek geldi içimden.
Ne deðiþmiþ bendeki þekil, þemâl, biçimden.
Kendi iradesiyle yaptýðý o seçimden,
Memnun deðil fikrine varmaya kýyamadým.

Mesut’um ne zor imiþ hiç yok iken var olmak.
Ne zor imiþ alevken tekrar yanýp nar olmak.
Zor imiþ yar dilinde bitmez ahûzar olmak.
Serap görürken hayal kurmaya kýyamadým.

Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın: