Kocaman þehirlerin tecavüzüne uðrayan çocuklar gibiydi ruhlarýmýz Ýki aðaç gölgesine satýlan umutlarýn tam orta yerine çöreklenen elleri kazmalý adamlarýn savurduðu topraða kurban ediliyordu yaþam avucuna doldurduðun suyun kokusunda büyüyordu son nilüfer çiçeði kökünü kaybeden çam aðaçlarýnýn vurdumduymaz esen rüzgarlarýn vakitsiz yaðan yaðmurlarýn hiç doðmayan günlerin hatýrýna kaybediyor insanlýk doðasýný zamanýn büküldüðü karakterlerin boþa kürek çektiði dumansýz göklere hasret bakýþlarýn sol gömlek cebine doluþtuðu hayatlarý satýn alýyordu kendisine zenginliðe layýk görenler son dalýný kýrýyordu son çiçeðini solduruyordu son umudunu gömüyordu insan ve insan olduðunu sananlar ele geçiriyordu insanýn kaybettiði kimliðini
Sosyal Medyada Paylaşın:
murattali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.