UYKUNUN UYKUSUZLUĞUNU GÖĞE GİYDİRDİM
vakit bir hayli geç,
göðü izliyorum,
tek tük araçlarý, taþýdýklarý yükleri,
gece lambalarýna düþen kuþ gölgeleri gözlemliyorum,
bir ev, bir ev halký,
ardýnda býraktýklarý,
insan bu vakit nereye gider,
kaplumbaðalar gibi sýrtýnda taþýmýyorsa evini,
kim bilir belki de evine gidiyordur,
belkide iþine dedim dedim durdum,
sesime yabancý bir dünyada ,
dilimi içimde, içimin içinde dinliyorum,
göðün altýnda belkide içinde,
kuyular gibi derin,
belkide erim erim erime,
yeni yeniden bir doðum,
gün iþte kýzýldan turunca,
turunçtan sarýya,
giyer portakal gibi soyar,
bir günü daha koynundan çýkarýr,
anneler uyanýr, çayý ocaða,
yumurtayý çýrpar sahana,
çökeleði bahar bahçe,
sýcak ekmek ve gazete,
iþte bir kahvaltý daha,
neyi bekliyordum ki,
ömürde bir sayfa daha çevirmeyi mi?
cevapsýz sorular sorulara,
belkide sadece uykunun uykusunu,
nefeslendiriyorum,
nefese nefes katarken,
annemin kolu deðdi ve rüya son buldu,
uykunun uykusunu göðe giydirdim, koltuktan kalkarken,
kuþlar kuþlara uçuþuyor,
hayat devam ediyor der gibi…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.