zaman susup hiza veriyor geceye ýþýk durgunluðu labirent çýkmazý kaldýrýmýn tozu yalnýzlýk kalýntýsý topraðýn nefesine zift olan yollar þakýyan köpeklerin aç ulumalarý cana susuyan kalbin titremeleri ölüyor birisi sokaðýn baþýnda yine
saçlarý tel tel yalnýzlýk kokuyor içinden okuyor mudur besmele sönük gözleri ölmese bitecek utanmasa gök üstüne düþecek sakallarý beyazlýyor vakit gece susuyor gün doðuyor sessizce
derisi çekilmiþ sokaðýn ortasýnda yatýyor toprak ananýn kucaðýnda insanlar kör makineler ise acele kulaklarý duyamýyor ölüm sesini medeniyet izin vermiyor besbelli/ölebilmesini
Sosyal Medyada Paylaşın:
Armakan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.