BEN SENİ USULCA SEVERKEN LAVİNİA

Hangi renksin ve hangi düþ anlatýr seni?
Ah, Lavinia:
Söküklerimi dikecekken yeniden yarýladým hayallerimi.
Yaðmalandý düþlerim
Her düþeþ attýðýnda kader
Kederimi daha çok sevdim.

Latif nazýn
Lütfetmiþ bana seni Tanrým
Salkým söðütler misali
Sancaðýma sarýlý ellerim
Silip silip baþtan yazdýðým hikâyelerim
Ben sadece bir þiirden
Ýbaret deðilim.

Hüznümdür müzmin
Hazandýr saklý olduðum inim
Ýnim inim inleyen namelerim
Lakin ben sadece Tanrýdan diledim.

Tavus kuþu varlýðýn
Tav olduðum saflýðýn ve yalnýzlýðýn
T/araf nedir bilmeden
Tahakküm altýnda geçen ömrüm bunca senem
Siman yabancý artýk bana
Sindiðim yalan sevmediðim ise alsa
Sirenler çalarken yol açtý yürek iklimim
Þiar edindiðim binlerce þiir yazdýðým ne ki?
Ulemasýyým ben aþkýn
Kalemimse sevdalý ulaðý hayatýn
Yaþaran gözlerim seðirir sen her andýðýnda
Aþkým hýz keser ben seni anmadýðýmda

Adaðýmsýn ederim ve radarým
Andýðýmsýn bazen boþ bulunup kaybolduðum
Ar bildiðimsin sen
Edebimle nazýmla niyazýmla hak ettiðim
Lakin hak etmedim ne varsa düþmek bilmedi yakamdan
Ben de sevdalý þehir misali
Kavuþmadý gitti þu iki yakam.

Ah, Lavinia…
Tüten dumanýsýn çayýmýn
Ah, sevdalandýðým.
Tüten baca vapuru bazen yuhalandýðým
Aþkýn hatmeden yürek iklimim
Semazen sözcüklerim esiri olduðum gizemin
Gizimsin ardý ardýna izini sürdüðüm
Ýsimsin þehir gibi
Sisli yollarýnda gecenin
Düþüp de yollara
Düþmedim þükür yâd ellere
Düþkün hiç deðilim insanlara
Gel gör ki: dinmedi insan sevgim
Ve yenildim
Ve yanýldým
Alýntý deðildir benim ruhun ve sözcüklerim
Üstüme alýndýðým bunca þeyi alt edebildiðim

Hepi topu bir heceyim Lavinia
Hem aþk hem geceyim.
Hem gam hem gül,
Gülemedim gitti emsalsiz hüznün ritmiyle
Kül misali serildim evrene
Kul olmanýn verdiði iman gücü ve sevdayla
Kulluðuma binaen hiçliðimi giyindim
Hep de olduðu üzere
Var olduðum meçhul addedildi insanlarsa
Var olmanýn güncesiydi þiirlerim
Vebali boynuna günümün
Gecede hýçkýran kalemi susturan yine Rabbim
Hem O, yaz demese nasýl eserdim gün ve gece

Katýk ettiðim aþk ve ilham
Geniþ penceresinde gönül tezgâhýnýn
Kimse sýrra kadem basan
Ser verdim sýr verdim hem dostlarýma
Dost bildiðim
Lakin tek dostumdu Rabbim eþiðinde evrenin
Araf’ta kaldýðým gün ve gecelerin uðruna
Ben aþkla yaþadým ve sevdim ve yazdým
Yazmadýðým kaderime hürmet ettiðim kadar
Kederimi tek nefeste içime çektim çekeli
Daha da çekeceðim kim bilir ne çok çileyi

Çil yavrusu gibi daðýlan düþmanlarým
Ne ruhum yorgun ne de piþmaným
Çünkü insan olmanýn mealiydi yüreðimden geçen
Bense iklimlere serili bir mizansenden
Geride kalan o tek hece
Elbet hicvi hayatýn ve sevginin:
Ah, Lavinia: sen ve gözlerin
Aþk ile b/akan içime
Ait olduðum tek Makam çaðýrmadan beni
Ben çoktan çaðýrdým Kara Meleði
Ömür yettikçe seveceðim seni
Ömür yettikçe yazacaðým da
Azgýn dalgalara aldýrmadan ruhumu huzura kavuþturan
Sadece Rabbim arz ettiðim üzere
Niyaz ettiðim her gece
Bir lütfusun sen evrenin
Varsýn uzak ol benden
Ben seni usulca severken…

Sosyal Medyada Paylaşın: