Ne çok küflet yorgunu küçük kalbim
Hangi günün ýþýðýna tuttuysam
yüzümün ay ýþýðýný
Ellerin saçaklarý battý yüreðime
Hayat ateþ miydi
Zaman su muydu
Ah annem bilemedim!
Güneþ hep çiçek açmadý mý gökyüzüne
Bak çocukluðumun yapraklarý bir, bir dökülür nasýrlý avuçlarýma
Ah baðrýmda yediveren güller
Yosunlu mavisine denizler
Gün’ay gecenin karanlýðýnda teneþir
Gözlerimde yakamoz, baðrýmda hüzüni makam
Hangi þiir havasý oksijen olur nefesime
Kör olasý kalbim, dört mevsim güz gülleriymiþ meðer.
Bir hazan yapraðý misâli savruldu ömrüm
Ben Zara
Sesimi baðýþlýyorum künyesi bozulmamýþ hayatýn gülüþüne
Ben Zara
Uzanýyor ellerim Maðrip’ten Mýþrak’ýn efsuni güllerine
Unutulmasýn
Unutulmasýn
Dilsiz ezgiyim çocuklarýn gülüþünde
Ahh yürek aðrým benim hasret býraktýðýn gözlerinden öperim
Gizem/Asi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.