KARINCALI RUHUM

tinimi
sabýrla
gönlümü
sevgi ile
yoðurdum.
kor dantellerden
örülü
yolu
senin için
okudum .
aðzýmýn kenarýnda
duran
duam .
ayaklarýmýn
altýnda
topraða
dökülen
gözyaþlarým
oldun...

bu han
öyle uzun ki
katlanmaya
fedakarlýða
açýlýp
kitap sayfalarý
gibi
okunmaya ...
kendi yolunda
köprüler kurmaya,
yol almaya.
geçtim âlemde
karýncalanan
ruhumla....
......
gönlümde
kederleri istemem
kimse bilmesin.
uzansýn ,dolansýn,
geniþlesin.
ömrümün
kapýsý
sýký sýkýya
kapalý epeyce,
penceresi
efkarla perdeli.
virdler, ezkar
yandýkça þem
ile kandillerin ....
.....
içimde kalan
çýðlýklarýn vardý
seninde.
yazamadýðýn
þiirlerin.
çoðu kez rüzgarlý
geçen
hayatýný
sen zelzeleye
teslim ettin.
zorluklarla birlikte
kolaylýða
birlikte
yürüdük.
dilimizde
terennüm
ettiðimiz
þarkýlarda emanetin.
hazan olan
gönüller
kýþa girdi,
zemheri
þimdi
esaretin...


deðiþmiyor insan
zamanýn
yelkovanýnda.
karýnca
duasýyla.
yol alýyorum
ördüðüm
tevekkül ve
bana yazýlan
yazýyla.....


Meryem Karapýnar
Sosyal Medyada Paylaşın: