Adı Olmayan Şiirler - 3
Ben hep elli yaþýnda idim.
Kaç doðum aldýysam avucuma
O kadar da ölüm biriktirdim zulamda
Kadýnýn hesap sorduðu dergahlarda eðdim yüreðimi
Kah arþa çýktým, dile geldim lal olmuþ gökyüzüne
Kah yerin yedi kat altýna indim, har ile yaktým arsýz bedenimi
Tek baþýna idim yalnýzlýðýn masallarýnýn okunduðu yerlerde
Yedi baþlý ejderha diye koyuverdim önüme atalarýmý
Her baþýnda bir dert, bir derman var idi yedi katmanlý benliðime öykünen
Kýrmýzý idi ölüm ve doðum idi maddeleþen ruhuma
Suçluluk hissederdi turuncu, doðduðu için varlýðýn içindeki çaresizliðe
Güneþe inat sarýlýrdý tüm gölgelere sarý ve benim derdi acýlarýn bütünü
Sonra sevilmeyi özlerdi yeþil ve dururdu o ejderhanýn dördüncü kafasý olarak yüreðimde
Dile gelirdi gelmesine de bir türlü anlatamazdý derdini mavi ve sus pus olurdu sevinçlerim
Bir gün derdi lacivert olaný bir gün sana gösterdiðim her þeyi anlayacaksýn, korkularýna deðil duyamadýðýn rengime yanacaksýn diyerek dolanýrdý iç sesimin duvarlarýnda
Ve
Yedinci olaný mor bir heyula ile coþardý uyan kalbinin tutsaklýðýndan, kurtul bedenin dört yapraklý dilek yoncasýndan, fark et derdi ateþin de rüzgarýn da kölesi olmakta.
Dedim ya masalýn kendisi idi varlýðým
Yedi katýn üstüne cenneti
Altýna cehennemi inþa edip
Ruhumu zihnimin derinliklerine saklayýp
Uyuyan güzel masalý ile çaðýrýyordu Kaf daðýnýn ardýna beni
Yaþým hep elli, ömrün son demindeyim ol an içinde
Yaþým hep elli
Hep elli...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.