Kimseler görmedi þu istanbul sokaklarýnda ki, perperiþan hallerimizi.
Yumruðumuzu topaç yapýp göðsümüze attýðýmýz golleri. Di’ li geçmiþ zamanlarýn, miþ’ li zamanlarla olan münasebetini, kimseler bilmedi.
Ahh Eþref abi
Kimseler düþünmedi üsküdar’ýn yokuþunda, neden nefesimizin kesildiðini. Hüdayi kapýsýnda bizi bekleyen o çilehaneyi, bir küp þekerin, kaç yudum zemzeme kardeþlik ettiðini.
Köþede ki tesbihçi hamza abinin, davasý uðruna bir çýrpýda çizip attýðý gençliðini. Kaç vazgeçiþin, bir hiçlik ettiðini, kimseler bilmedi.
Bir Allah bir de, sen þahitsin Eþref abi.
Kimseler duymadý!! Þu istanbul’un; bize neler ettiðini..
. . .
Ruhu Azade
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ruhu Azade Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.