SÖYLE HAFIZ MUTLU OLSAM YAZAR MIYDIM...

Düþ mahkûmlarý þehrin tepegözünde saklý bir sihir.
Gönülde saklý hutbeler ve mevsimin tatlý esintisi.
Sözcüklerim var, hafýz sözcüklerim diyorum
Dikemediðim yaralarým bense eþliðinde hicabýn
Günbegün daha da k/anýyorum.

Elzem bir düþtür benimki
Ýhya eden yüreði
Nasýl ki hayatýn demirbaþý sevgi
Çýkardým zýrhýmý ve bekliyorum.

Hüznün coðrafyasý emsalsiz yürekte saklý
Rotamsa katlandýkça acýlarým daha da keskinleþen
Bakýþlarým.
Huda’nýn eseriyim
Yalnýzlýðýn da esiri
Bakma sen sadece yazdýklarýma
Daha neler saklý içinde yaralarýmýn.

Tuþ oldu kötülük
Huþu içinde saklý bir hare
Rüzgârýn asla dinmediði bir rahle
Öykündüðüm huzur ve inanç
Öldürdüðüm nefsim ta küçükken
Bakma da kalbin minyon hararetine
Sevdikçe büyüyen bir kýlavuz o.

Geçtim dünden
Ah, hafýz: çoktan geçtim kendimden
Hýrpani gölgem ve ben
Nazarýnda cihanýn asla dinmeyen bir acýnýn
Bekasý yazdýklarým
Sahi, söyle, hafýz:
Mutlu olsam günbegün yazar mýydým?

Uyudum ve uyandým
Sersemce afalladýðým bir düþ pazarý
Aþkla sevgiyle sakit olsun bu dinmeyen esinti
Mealimi sorma
Mizacýmý bilen bilir bir de temiz kalbimi
Sevdim ve hamt ettim madem
Varsýn matemle örülü olsun kefenim.

Kulum azýcýk huysuz
Külüm bir o kadar savsakladýðým dünüm
Þehrin yerlisi
Aþkýn eþrafý saklý içimde
Ah, nasýl da kördüðüm.

Bir mihenk taþý ise kalem
Bir nida iken esen
Bir de yüklendiðim
O devasa küfem.

Rüþtümle vakýfým güne
Geçkin rüzgârýn düþmüþken peþine
Daha yaþým ne yasým da?
Baþýmý yasladýðým ulu çýnarým Huda
Koylarýnda göðün
Sedeften sözcüklerin
Karambole düþtüðüm günbegün
Lakin aynýyým ben dünümle
Köküne sadýk közünde saklý vedasý vefasý
Arz ettiðim kadar aþkýn bekasý
Varsýn sarpa sarsýn acýlarým

Miadým dolmadý henüz
Hasretle uzandýðým yolda kaldým ýþýksýz susuz
Sustum da bir ömür bazen sevdim nasýl da pervasýz
Evelemeden gevelemeden sevdi hep
Ruhumdaki o kara delik
Uyumadýðým kadar bir ömür
Uydum iþte kaleme
Uydum bildim bileli sözcükleri
Uðruna ömür tükettiðim bendeki o bitimsiz sevgi.


Sosyal Medyada Paylaşın: