Ölüm dediðin nedir senin?
Bir kapý açýlýp, sen de kondun önüne.
Atý dehler gibi, dehlediler seni de içeri.
Ne kýrbaç gerekti,
Ne de uçlarý sivri mahmuzlar.
Merhaba dünya! Sen geldin.
Sen akýllýsýn atýn gemi senin elindeydi.
Sevgi ile okþadýn, atýn baþýný.
Bir de þeker verdin aðzýna.
Deh demeden, sürüverdin daðlara.
Ne dað, ne de ova kalmadý dolaþmadýðýn.
Az gittin, uz gittin, oysa bir arpa boyudur gittiðin yol
Koca evrende kaç kelebek ömrün var senin.
Hepsi budur iþte, girdin merhaba dedin.
Atýný koþturdun ve yolun sonuna dayandý koþmalarýn.
Girdiðin kapýdan çýkmak üzeresin.
Vuslata erdin mi, yolun sonunda bekleyenin oldu mu senin?
Adý ölüm bunun, soðuk týnýsý var.
Gitme zamanýndýr senin.
Sessizce dayanýr kapýna senin.
Korkma anlattýklarý gibi deðil.
Kuþburnunun dikenli dalýný,
Öyle burnuna sokup çýkartmak yok.
Canýný yakan hele hiç yok.
Gül misli solarsýn dökülürsün yaprak yaprak .
Kapanýr gözlerin usulcacýk.
Söner yaðý biten kandil gibi, pat diye.
Dudaklarýn aralanýr bir þey sorar gibi,
Hani son bakýþ gibi, son veda sözcüðü de
Ýnci gibi dökülür tane tane ellerine.
Acaba diyebildin mi, elveda?
Görebildin mi, son defa.
Oysa yüreðim gibi gözlerimi de,
Düþünmeden vermiþtim ellerine.
Ne görebildin ne de veda edebildin bana.
Siyah bir çizgi çekildi önüne.
Mühürlendi gül dudaklarýn, söyleyemezsin.
Derin bir sessizlik çöker üstüne.
Odan son kez ýþýk huzmesiyle dolar yine.
Sonrada sen, girdiðin kapýdan çýkmýþsýndýr, sen.
Ýþte aðýtlar yakýlýyor adýna
Hoþça kal sevdiðim güle güle
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.