KAMBUR

KAMBUR

Kambur!
Yüzünün yarýsý
Dünyaya isyan
Bir yarýsý civan delikanlý
Duygularýn diken bahçesinde gül
En kambur dünyanýn en düzgün adamý.

“Kaldýðýn mekânýn kutsallýðýnda
Herkes iblisin özgürlük bekçisi.”

Dans eden dilberin kalçalarýnda þeytan
Gözlerinde her þey kambur.

Kamburun çaldýðý sadece çan
Mekânýn içi dýþý ‘cin cin’

Papazlýðýn intikamýný alýyordu kardinal
Yeni yetme rahibelerden
Binlerce yýldýr utanmadan usanmadan
Þehvetin burgusu bakireliðini deliyordu

Hayatýn
sus pus çýðlýklarý yerin dibinde kilitli sandýklarda.

Temelden çatýya fitne fesat tarlasýydý
Büyük kilise.
Notre Dame þeytan esiyordu
Masumlarý asýyordu
Kalasýn hizasýndan bakan kambur
Yüreðini eziyordu.

Notre Dame yükseliyordu göðe doðru.
Kaç bin yüz insanýn emeði ekmek içinde þaraptý
Papaz tanrýyý kutsuyordu
Ekmekten kan damlýyordu.

Kibritin alevi vardý. Çýt edip çiçek açan.
Bir çýngýnýn kudreti. Ateþ böceði gibi önemsiz.
Ateþ gibi elleri vardý kamburun
Esmeralda buz daðýnýn zirvesi
Yangýn yangýn sitemdi
Kardinalin zafiyeti
…

Ateþten daha aciz bir tanrý
“Üf” diyemedi kibrit çöpüne.
Bakýmsýz bir dudakta nefes bir zayýf rüzgâr bile olamadý.
Bir çýngý büyüttü kendini.
Tanrý küçülüp firar ederken.

Yandý bin yýllýk insan teri
Ne kemik aðladý ne deri.
Karþýdan kapý aralýðýndan baktý tanrý.
Kendine baðýþlanan yeni evinin…
Bakiyesi bile kalmadý, eski evinin.

Tembeldi pýsýrýktý tanrý
Ýþlerini hep insanlar yapýyordu.
Ona sadece çýkarý olanlar tapýyordu.

Çan kulesinin altýnda yatmýyor artýk kambur.
Bir kalasýn yarýsýndan bakmýyor artýk kambur.
Çanlar sadece kambur için çalarken
Cadýlýklarýndan kadýnlar, iblisliklerinden erkekler
Utandý mý bilmem.
Korkunun halkýna göz nakli gerekmez!
Elleri ayaklarý korkudur bazý halklarýn
Esmeralda kapsam dýþý.

Çingene kýzý bulmadan kaybetti hayal ettiklerini
Kýskanç fitne fesattýr hep paslý býçaklar
Þeytan elinde.
Kan aðladýðýný kimse görmedi býçaðýn.

O tanrý ki acizdi kendisine eðilen bir kamburdan bile.

Tanrý nedense büyüktü sadece.
Katedral kadar büyük gaz kütlesi iþte!
Kimse suç yükleyemiyordu ona.

Tanrý hep böyle yapýyordu.
Zor günlerinde insanlarýn
Yan gelip yatýyordu.
Hangi tanrý kimse bilmiyordu.
Tanrý kaçýyordu.
Kilise yanýyordu.


17.04.2019/Kepez/Çanakkale



Sosyal Medyada Paylaşın: