Kederli Bir İstasyon

Bir vakitler uyurdu içim
Kapanýrdý gözlerim alaca her þafaða
Bir bebek dinginliðinde
Bir su berraklýðýnda
Serilirdi ellerim kollarým koþulsuz iki yana...



Sevmek diye bir þey vardý o zamanlar
Aþk vardý, gençlik vardý
Serde az buçuk delilik vardý
“Mangalda kül býrakmayan”bir yürek vardý
Bir çift göz vardý ki elasýndan çok
Tatlý belasýydý konuþulan
Bir vakitler uyurdu içim
Beynimin içinde fink atmazdý haydutlar, eþkiyalar
Kapanýrdý elalarým belalara bile kafa tutarak..



Ne çok tükendi zaman
Ne çok yetim kaldý þiirler
Ne çok öksüz artýk þarkýlar, türküler,ezgiler
Saçlarýmda yýldýz yýldýz aklar
Bir ömrümü paklar
Bir de yarým kalmýþlýklarýmý



Kuþlarýn göç ettiði cývýltýsýz bir diyar
Kaderine terk edilmiþ metruk bir ev
Son trenin makas izini býraktýðý kederli bir istasyon...



Aynalar çok zalim bu aralar
Öyle çok þey anýmsatýyor ki,
Hepsi kýrýlasý
Hepsi tedavülden kaldýrýlasý...



Kelamým da kalmadý artýk
Çok uykum var....







03:02
12 Aðustos

Sosyal Medyada Paylaşın: