BABA 2
Bir Eylül daha bitti vakit yaprak dökümü.
Akýp giden zamaný sezemiyorum baba.
Hayat avuç içinde kayan sabun misali,
Nasýl bir bilmecedir çözemiyorum baba.
Kopuk kopuk bir filmin müflis yönetmeniyim.
Boþa geçmiþ hayatýn hýrsýz denetmeniyim.
Yýllardýr þu ömrümün hemhâl gözetmeniyim.
Parçalarý toplayýp dizemiyorum baba.
Mühürlemiþ kainat çözemiyor dilini.
Kalem aciz yazmaya sýrat vari halini.
Kimselere yüklemem mazinin vebalini.
Kimseleri suçlayýp kýzamýyorum baba.
Bu kadar mý ters düþer insan kendi kendiyle?
Öðlenim bile bozuk sonraki ikindiyle.
Deme bu yaþa geldi uðraþtayým derdiyle.
Gönlüme bir çatlaktan sýzamýyorum baba.
Hangi yol ayrýmýndan ters yöne girdim bilmem.
Beyhude hangi hale kaç savaþ verdim bilmem.
Ne yaþadým içimde, ne günler gördüm bilmem.
Hepsine birden mezar kazamýyorum baba.
Bir dua ile göster sendeki o sihiri.
Bilirim yine sende bu zehrin panzehiri.
Mesut’um böyle iþte Eylüllerin þiiri.
Bitkinim daha fazla yazamýyorum baba.
Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut ALTUNKAYNAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.